Sunday, September 15, 2013

කළුකුමාරයා එනකම්


ගහෙන් ගහෙන් කළු
කෙස් ගස් සුදු වෙනවා
දවස ගානෙ
ලිප් බොක්කෙ දුං වැදුනේ
උඹෙ නොඉඳුල් 
තරුණ කාලෙ
ලොකු අක්කේ පූළුටු නොකා
නොගියට මහ නුගේ පැත්තෙ
කළුකුමාරයා වැහිලලූ
ගම පුරාම කථා ඇත්තෙ

කට්ට කපන 
රෑ කළුවර ගෙට එබුනම
හොරෙන් වාගෙ
රෑ මැද්දේ හූල්ලන්නෙ
උල ලේනිද අවේලාවෙ
ජනෙල් කූරු ගණින ගමන් 
තෝන්තුවෙන් වගේ ඉදන්
තනියම උඹ කියවන්නේ
යාසෝධරාවතේ වදන්
කණ්ණඩි මේසය ගාවම
තිස්තුන් පැය ඉන්න පොරේ
තනියම උඹ හිනහාවෙනවා
ඉකි ගහනව සැරින් සැරේ
පාට පහක මල් අරගෙන
පුළුටු පහේ නොකා එහෙම
ආතුරයට පලන්දන්න
නූලක් මතුරාවි රෑට
දෙහි ගෙඩියෙන් ගෙඩිය කපා
ගුරුළු යකා විරත්තාවි, 
කළුකුමාර පරල වේවි

උඹ යනවද මේ ඇත්තිට
කරදර දෙන්නැතුව යකා
ආයෙත් උඹ මේ පලාතේ
එන්ට හිතන්ටවත් එපා
උං නොදන්නවා වුනාට
උඹ අඬන්නෙ ඌ නාවට
සපත්තු පාලම හදලා
පාරට තාරත් දමලා
ආයෙ නොඑන්නම ගියාට
රෙදි අල්මාරිය ඇද්දොත් 
මේසෙ කොලේ යට බැලූවොත්
කපුරු බෝල සුවඳ තියෙන
කළුකුමාරයගෙ ලියුමක්
උංටත් හම්බේවි අක්කෙ
වැන්දබෝන නැන්ද වුනත්
කියාවි උගෙ කැරුට්ටුවම
දිෂ්ටි දැම්මෙ උඹ ඇරුණම
ගමේ අනිත් එකීලගෙ වතගොත
රෑට, රෑට බත්ගෙදරට
ආගිය හැටි කදබැඳගෙන
දැලි රැුවුලත් ආපු දාක
අතපය හයිවෙච්ච දාක
ඇදං ඇවිත් කංකෙටියෙන්
දෙන්නම් ‘‘කළු කුමාරයව’’

-ජෙමා



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...