Wednesday, November 20, 2013

සංක්‍රාන්තියේ මතක...


ජෙමාගෙ සංක්‍රාන්ති කාලයේදි ලියවෙච්ච නිසදැස් කීපයක් පොස්ටුවක් විදිහිට දාන්න හිතුන...ලියපු කොල කෑලි වේයො කාල, පුස් කන්න කලියෙන් ඩිජිටල් තෝම්බුවක දාල පරිස්සමට තියන අරමුණින් තමයි මේක කළේ..(ජෙමා කවියෙක් නෙමෙයි...පහලින් තියෙන්නෙ රහක් තියෙන මිනිහෙක් වෙන්න ගන්න උත්සාහයක එහෙන් මෙහෙන් අහුලගත්ත පද පේලි කීපයක් විතරයි.)


ජෙමා ගොඩයෙක්...කොළඹ තදාසන්න වුනාට අපිත් වෙලේ පැනල..ඇලේ නාල හැදිච්ච උන්..ජෙමාගෙ ගොඩේකම ගැන ලියවිච්ච පද පේළියෙක් මේ...

මමත් ගොඩයෙක්

අප්පච්චි එක්ක
හරි හරියට නියර බදින..පෝරැ ගාන
කොස්, පොළාස් නැති බත
දැක්කාම මූණ ඇඹුල් වෙන
හදිස්සියකට ගෙදර
පොල් ගහේ බඩගාන
හිතුනාම පෝයකට 
පන්සලේ සිල් ගන්න
පහල ඇල ගාව හිද
නල හදයන් ගණින
මමත් ගොඩයෙක්

අපි යද්දි එද්දි කාක බෝ ගස් දකිනව..කාක බෝ වගේ මිනිස්සුත් දකිනව..

කාක බෝ
කාක වසුරෙන්
පිදෙන
හිඟන දෙවිවරු
වඩින
තුන්මන් හංදියේ
තනිකඩව වැඩ හිඳින
බෝධින්නාන්සේ පට්ටමින්
පුදන කෙනකුන් නොවන

ජෙමා දැක්ක අම්මගෙ අපරිමිත අව්‍යාජ, සෙනෙහස..

අම්මා

ගෙදර ඔක්කෝටම හොරෙන්
මාළු හොදි ඇතිලියෙන්
ලොක මාලු කෑල්ලක්
මට අරන් තියාගෙන...
අම්ම
දංකඩේ පිගානට බෙදාගෙන...

මීරිගම පැත්තෙ යන එන කට්ටිය දන්න තැනක් තමා සුදු බෝධිය, මොකක් හරි කරදරයක් වෙච්ච හැම වෙලාවකම වගෙ ශ්‍රද්ධාව, භක්තිය විශ්වාසය කොහොම වෙතත් සුදු බෝධි යන්න හුග දෙනෙක් උනන්දු වෙනව...

සුදු බෝධිය
නැතිවෙච්ච හවඩියට
පොඩි දුවගෙ අපලයට
මාරි අම්මා පඩුරැ බැදලා
හිතේ දුක්පොදි අහක් කරලා....

බොහොම දෙනෙක් වෙසක් මාසෙදි දකින්නෙ ගහපු තොරණ හැබැයි ජෙමා දැක්ක ගලවපු තොරණවල, ලොකු කථාවක් තියෙන බව...

ගලවපු තොරණ

උඩම කොටුවක හුදෙලාවට
බුදුහාමුදුරැවො තනිවෙලා
සැදැහවත් සංවිධායකයෝ
පින් කැටය ලග  වටවෙලා....

නිරාමිසකම ගැන පොඩි සාදු , දේශනා නොකර උගන්නපු කවදාවත් අමතක නොවන බණ පදය..

නිරාමිස

පන්සලේ බොධියෙන්
වැටෙන බෝපත් දිහා
පොඩිසාදු හිනවෙන් බලාගෙන ඉන්නවා
මම ගෙදර රෑ බතට මාළුපින්නට
දෙයක් ණයට ගන්නේ කොහොම හිත හිතා
පැන් කලේ හලනවා...

ජෙමාට අක්කෙක් නෑ, හැබැයි සහෝදරියක් වගේ ඇසුරැ කරපු අක්කෙක් හිටිය, ජෙමා හම්බවෙන හැම දවසකම වගේ තමන්ගෙ පපුවෙ තියෙන දුක දමල ගහල, හිත හදාගන්න එක එයාගෙ පුරැද්දක්..


අක්කා

අම්මගෙ පපුවෙ අමාරැව
අද ආයෙත් වැඩිවෙලා
තෙල් බෙහෙත් ගෑව ඇති
යමු ඩොක්ටර් කෙනෙකට 
පෙන්නන්න..

මටත් අතමිට හිගයි 
අක්කේ ඩෙනිමත්
හිල්වෙලා...
දාහක් ඇතිද
පොඩ්ඩො...

ලෙස්ලි අයියා ඊයෙ
ආයෙමත් බී ගෙනද?
අනේ නෑ...යාළුවෙක්
හම්බෙලා...

ඇය උගන්වපු පාඩමේ තැන ඉතිරි වෙච්ච ව්‍යාකරණ වැරදි....


නුඹේ ව්‍යාකරණ

නැවතීම තියන්නට හරි බරි ගැහිලා
ඉන්න කොට...
ඔබයි ඇවිටිලි කලේ තබමු අපි කොමාවක්
එත් ලගකදි ඉදන් මම වරහනක බව 
තේරැණා, බොල දයි කියා
නුඹ දාල මට විශේෂණයක්

ජෙමා හැමදාම යන එන පාරෙ හන්දියෙ තියෙන කඩේ, අමුතුම තැනක් මේ ජෙමා දැක්ක හැටි....
 
හන්දියෙ කඩේ

දෙකක් දා ගත්තු
පත්තු වෙන සිගරැට්ටු
අතින් ගත්
ගමේ ‘‘පිරිමින්ගෙ‘‘ වැදුම් ගෙය

මේක  බොහොම මෑතකදි ලිව්වෙ..චෝගම් වලට කලියෙන් චැනල් 4 සිද්ධි, මානව හිමිකම් සිද්ධි කරලියට එන කාලෙ ලියවුනු එකක්..

එදා චැනල්
4


පසුගියදා ඉන්දියාවේ කැලෑබද ප‍්‍රදේශයක
තම ගුරුවරයාට ගුරු දක්‍ෂිණා සඳහා
ඇගිල්ලක් එකතු කර ගැනීමේ යෙදුණු
අංගුලිමාල නමැති පුද්ගලයෙකුගේ
මානව හිමිකම් උල්ලංඝමනය වන අයුරින්
හැසිරුණු ශ‍්‍රමණයෙකු පිලිබඳ මානව හිමිකම්
කවුන්සිලය සෙවිල්ලෙන් පසුවේ.....
මින් පෙර ආලවක නමැති ප‍්‍රභූවරයෙකුට
නොමනා ලෙස බැණ වැදීම, රජ්ජුමාලා නමැත්තියක
විසින් මෙම ශ‍්‍රමණයාට විරුද්ධව
නගන ලද චෝදනාවක් පිළිබඳවද
පරීක්‍ෂණ සිදු කෙරෙමින් පවතී.
ඇය පැමිණිලි කර ඇති පරිදි
සිය සිවිල් අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය
වන ලෙස, නිදහසේ ගෙල වැල ලා ගැනීමට
ගත් උත්සාහයක් ව්‍යාර්ථ කිරීම මෙම
ශ‍්‍රමණයාට විරුද්ධව ඇතිි චෝදනාවයි.

ජෙමා බෞද්ධයෙක් වුනාට, බොහොම උවමනාවෙන් බයිබලය කියෙව්ව, ජෙමා විශ්වාස කරන්නෙ ලොව බිහිවූ හැම ආදම් කෙනෙකුමගෙ උකුල ඇටයෙන් නිර්මාණය වුනු, ඒවා කෙනක් ඉන්නව, හැබැයි ඒක පලමු බැල්මේ ආදරය, සංසාරගත ප්‍රේමය වගේ එකක් නොවෙන්න පුළුවන්...


ඒවා

මාගේ උකුළු ඇටයෙන් ඉපිද
මාංසයෙන් මාංසයව හිඳ
කලක් එක්ව දුක වලඳා
කායින්, ආබෙල් වදා
පෑල දොරින් පැන ගිය

සර්පයාගේ බස් අසා
තහනම් ගහෙන් ගෙඩි කඩා කා
සියලූ දේ දැන නොදන්නා සේ හිඳ
අවසන උන් වහන්සේ විසින්
දුන් දික්කසාදය ලෙසට
කරකාර බැඳ ගියෙන් සර්පයා සමඟම

ජෙමා දුම්රියෙන් ගමන් කරන්නෙක්...ඔය යන එන අතර කෝච්චි පාරට යාබදව ලොකුවට ගහල තියෙනව Rooms කියල...මේ ඒ රෑම්ස් ගැන..

Rooms


එන්න ඇවිදින්
වෙහෙස නිවාගෙන
මහ ගෑණියෙක් වෙලා යන්න....

ජෙමා අදටත් හිතන්නෙ වැරැද්ද මගෙ අතේ...ජෙමා අන්තිමට එයාට කිව්වෙ මම ඔයා කියන කෙනා තමයි....(I am whatever u say i am)


වැරදිකරු ස්වාමීනී

පැමිණිලි පාර්ශවය
කියන්නා සේ,
ඇමතීමි, සුදූ..නොකියා..තමුසෙ යැයි..
කියවීමි, මලවුන්ගේ අවුරුදුදා රහකර
නොදනිමි, කසුන්-චාපා ගැන කිසිවක්
පෙම් බැඳීමි, පැමිණිල්ලට තරමටම
සැන්දෑ අහසට, පුරහඳට
නොකෙරෙමි, නුවර වැව ලඟ හිඳ හංසයන් හුරතල්
නොදිටීමි.....කාසයට නොවැටුන බොත්තම

විරුද්ධත්වයක් නොමැත

වැරදිකරු ස්වාමීනී....

හැම විවාහයක්ම සර්ව සම්පූර්ණ, පාරිශුද්ධ නොවුනාට සවිඥානික විය යුතුයි...

යෝජිත විවාහය

සාරිය දිගට
හැ‍ද ඈ වසා ගති
කොර කකුල

අඩුවෙන් කතා කර
ඔහු නොපෙන්වයි
ගොතය

අම්මා, අප්පා
නොදත් කපුව දත්
පැටිlsරිය

කො‍හන්දෝ පහළවන
ගොඩ, මඩ ඉඩ කඩම්

හරි හරියටම
කබල්ගෑවෙන 
වංසවත්කාරකම්

Thursday, November 14, 2013

පියෙකුගේ විශ්වීය සෙනෙහස...


(ජෙමා මේ කවි පන්තිය ලිව්ව නෙමෙයි ලියවුනා කිව්වොත් නිවැරදයි...මීට අවුරැදු දෙක තුනකට කලින් රෑපවාහිනිය නරඹමින් ඉන්න කොට අහන්න ලැබුනු එක්තරා සංවේදී කථාවක් නිසා....දින ගණනාවක් හදවතේ පුපුරැ ගහමින් තිබුණු හැගීමක් කවියකට පෙරලුනේ නිරායාසයෙන්මයි...මේ වගේ කවියක් මම නැවතත් ලියන්න උත්සාහ කලත් කවදාවත් නැවතත් එහෙම කවියක් ලියන්න බැරිවුනා....අවුරැදු දෙක තුනකට කලින් ලිව්වත් අදටත් එදා දැනුනු පපුවට විදුලි කෙටුවාක් වැනි හැගීම මේ කවිය කියවෙන හැම මොහොතකම මට දැනෙනව... කවියෙ කවිකම කොච්චරට තියෙනවද කියන එක ප්‍රශ්නයක් වෙන්න පුළුවන්..හැබැයි අදටත් ජෙමා අගය කරන ජෙමා කැමතිම කවි වලින් එකක් මේක..)

හබලට ඔරු කඳට නිවනක් ලද                                            දාක
සුදු දුව ඇවිත් යෙහෙලියෙකුව                                          කැන්දාන
අපි යමු තාත්තේ ඔරුවෙන් අර                                         ඈත
ඇවිටිලා කලා හුරතල් වී මගෙ                                            ගාව

සුදු මල් වැටුණු ගවුමක් ඈ                                    ඇඳගත්තා
කාටත් කලින් කොල්ලෑවට                                              නැගගත්තා
පුරුදුකාරියක් ඔරුවට මම                                                අක්කා
කියමින් හබල් ගෑවා ¥ ඈ                                                 එක්කා

අමතක වුනිද මල හිරු නොබසින                                      ගානයි
වැව් දිය නිසල දිය රැුලි නොනගින                                   ගානයි
මලවුල් වැවේ නෙළුමන් මැලවුණු                                     ගානයි
හබලට හුරු මගේ අත් අද වෙවුලන                                   ගානයි

කිරලෙක් හඬයි  වෑ ඉවුරේ                                                 ඈත
¥ දඟ කරා ඉල්ලා නෙළුමක්                                               මෑත
අත් පොඩි සිගිති දිග මදි හින්දා                                            ¥
මම ලංවුනා නෙළනට නෙළුමක්                                       ඈට


වෑ කණ්ඩියේ රුක් දෙවියෝ                                               නොදැක්කද
වුනු මහ විපත කෙලෙසින් සිහි                                            කරන්නද
හබලට වාරු දී ගිය නෙළුමක්                                              කඩන්නට
පෙරලූනි ඔරුව තිදෙනා යයි                                               ගිලෙන්නට

හුරු වැව් දියේ ඔහු නම් පීනා                                              යන්නේ
¥ හා යෙහෙළියත් නෑ අසලක                                             ඉන්නේ
දිය මැද කොහොම මරුවා රවටා                                       ගන්නේ
පෙරලූණු ඔරුව ලඟ අතකුයි අසු                                       වන්නේ

අසුවණ අතින් ඇද්දා ඔහු මෙගොඩ                                   බලා
¥ නොව යෙහෙලියයි ඉන්නේ දෑත                                   වෙලා
පිය සෙනෙහසින් යද්දී වැව දෙගොඩ                        තලා
දිය මැද දුව දමා යෙහෙලිය එගොඩ                         කලා

දෙවනුව ඇවිත් වෑ දිය පීරා                                                බැලූවා
කෝ මගෙ මැණික කෝ කොහෙවත්                                නැතුවා
¥ තරහින්ද ඔහු වැව් පතුලෙන්                                            ඇසුවා
නොමදත් කිසිත් සේ වැව මුනිවත                                     රැුකුවා

මේ වැව් දියට මින් පසු මම                                               නොඑන්නෙමි
පිය සෙනෙහසින්, මනුසත්කම                                          හැඳින්නෙමි  
¥ තරහාද ඒ ගැන මම                                                     නොදන්නෙමි
නුඹෙ යෙහෙලියගෙ මුහුණෙන් ¥                             දකින්නෙමි

 -fcud






Friday, November 1, 2013

ලොකු ආතා මිය ගියේය.....


රත්තා රොබ්බාගෙන
ගෙජ්ජි හැඩවෙයි
පන්සලේ පිරිත් තාලෙට
අඩි දෙකේ හතරේ සුදු කොඩිය
අඩකුඹව
සුළග ලෙලවයි සපිරිවර ගොක් රෑන්
ලූණු මිදෙල්ලා ගහෙන් පාතට
ලණු ඇද කොයිතරම් අමාරැද?
කිරි කිරිය, මකුණන්ගෙ කරදරය?
පඩික්කම පිරෙන්නට රතුවෙන්න
කෙළ නොගැහුවොත්
පාලුයි වගේ
පිල උඩින් චුරැස් කියා
ඇගිලි දෙක මැද්දෙන්
බුලත් කෙළ නොවිද්දොත්
මිදුල හෙලුවෙන් වගේ
මම කොහේ බුලත් හපන්නද

දුප් යන්න පර බල්ල
මෙහෙ වරෙන් මගෙ
කුක්ක, බූලගෙ හිත හදන්නෙ කවුද
උණු අලු පල්ලෙ තියාපු
කරෝලයෙක් අරන්
රවුමට බත් ගුලි කරන්
මං කොහොම කවන්නද බූලො
උඩු බුරන් නැතුව ඉදහන්
දෙල් කද කනත්තට ගිහිං බලහං

මහ පිරිත් පොත පරණ සුවදයි
මහ ලොකුයි,
වෙල ඉහත්තාවට
ඇහෙන්නට ‘සබ්බේ සත්තා පුතජ්ජනා‘‘
වයසට නොගිය පිරිමි සද්දෙන්,
මම කොහේ කියන්නද

සුදු වැල්ලෙ ඇන්ටන් එක්ක මූදු ගිය හැටි
ජපන බෝම්බ දාද්දි බලාන හිටපු හැටි
කිරිඅම්ම වදකහ සුදිය බීපු හැටි
කටට ඉබ්බො දාපු කාපිරි ආපු හැටි
කවුරැ මට කියන්නද,
වෙන කොහෙන් අහන්නද

මටත් ආසයි හැත්තැ පහ වෙන්න
තවත් වයසට යන්න
හත්දොහකට කලින් වලදාපු

මගේ වීරය වෙන්න

-ජෙමා
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...